Köy tüzel kişiliği anlamında köylülerin ortak olduğu tek veya bir kaç işletme ile iç ve dış rekabete giden bir süreci kurumsal ve profesyonel anlamda hayata geçirebilir.
Bir şartı var, kazanılan kesinlikle köye yatırılmalıdır. Artık Anadolu’nun her tarafı yeni cazibe merkezleri haline getirilmeli, bu girişim devletçe desteklenmeli, var olan
destekler artırılmalı, bu dünyaya stratejik olarak da cevabımız olmalıdır.
Dünyayı bekleyen en büyük tehlike açlık ve kuraklıktır. Su kaynakları kesinlikle korunmalı, yağan kar ve yağmur suları göletler vb. yapılarla tutulmalı, zira iklim değişiklikleri aşırı yağış aşırı kuraklık olarak kendini hissettirecek akıl bilim yöre gerçeklerine uygun Ar-Ge ile alt yapı ve gelecek tasarımı yapılmalıdır.
Artan nüfus, gıda üretimi ve fiyatlarını kritik hale getirecektir. Ülkesine sahip çıkmak köyüne, kentine toprağını işlemekten geçiyor.
Bu üretim ortaklıklar şeklinde olmazsa küresel sermaye her yönü ile yer altı ve yer üstü varlıklarımıza çökecektir.
Artık sırt üstü yatarak başkalarından, devletten yardım dilenmekle ayakta kalmak mümkün değildir. Artık herkes üretmek ve üretimin parçası haline gelmek zorundadır.
Gümüşhane Arzular/Kabaköy beldesi Kabaköy ayağında ortaya koyulan Tarım ve Hayvancılık ortaklık modeli ümit veriyor.
Eksik ve gediğine rağmen bölgede büyük heyecan uyandırmış ve örnek alınmaya başlanmıştır.
Bu dikilen çınar fidanı desteğe ortak akla korunmaya muhtaçtır. Umutlar yeşermeli, bu birlik meyvesini verecek bir sürece mecbur ve mahkum olmalı artık.
Hazıra dağlar dayanmıyor, üreteni korumalı üretme kapasitesi olup üretmeyip devlet kapısına dayanana alternatif istihdam alanları sübvanse edilmeli.
Hatta devlette çalışmadan daha cazip hale getirilmelidir.
Devlet istihdam kapısı olma anlayışı, tembellik, sırt üstü yatma, “salla başını al maaşını” anlayışı bitirilmeli, kazancım helal olmalı.
Üretmeliyim, aileme ülkeme katkımız yeni kızıl elmamız olmalıdır.
Aksi takdirde köleleşiriz. Tüketim kobayı olarak yok oluruz.
Burada meydana gelen ortaklık modeli ülkenin ve dünyanın her tarafına taşınabilir.
Buna doğanın, insanın, evcil ve yabani hayvanların bile ihtiyacı var. Hatta mezarlıklarda yatan ölüler ve diriler için yeşil ahiretin ve dünyanın cennetidir.
Tilkiler kışın, yazın köylere geliyor tavuk kümes olmayınca o hayvanın ölümünden insan sorumludur.
Her yabani hayvan aynı zamanda ekolojik dengenin karşılığıdır. Üretime yeni bir anlayışla bir veya bir kaç ortaklık modeli küçük sermaye ve toprağı üretime katar değerli kılar.
Eski geleneksel bir kaç hayvan miras ile mezar yeri kadar kalmayan tarımsal alanlarda tarım ekonomik değil.
Karın doyurmaz birleşmeye yeni tip işletmelerle her köyde mutlaka üretim yapılır.
Köylere hayat gelir.
Bu bir kültür ve inanç aidiyetini milletçe ebedi olmayı sağlar.
Birlikte hayır ayrılıkta azap vardır.
Sabri ŞENEL / 16.11.2021