Konuk Gazeteci Yazar Etem Sevik Yazdı: Öykü Eymen’in Asil Köpeği

HABERMAX.Asil köpek kendisini çok seven, özel bir ilgi ve değer veren ve beraber vakit geçirdikleri her an iyi niyetli insan arkadaşı Veteriner Eymen’in yanında kendini güvende hissediyordu. Bu yüzden çok mutluydu. Arkadaşı Eymen’e yakın duruyor, her adımını kendi adımları gibi takip ediyordu. Ayrıca ailesi olarak görüyordu. Aynı şekilde Eymen’de köpeğini evladı kabul ediyor, en iyi dostum diyordu.

Zaten yaşadığı yerdeki belediyelerinin barınağında doğduğu gün tam olarak tanımlanmayan bir nedenden dolayı belki yeterince bakımı olmayan annesinin öldüğünü öğrendiğinde çok üzülmüş ve sevgi dolu bir refleksle hiç düşünmeden bakıcı ve koruyucusu olmayı canı gönülden üstlenmişti.
Asil Köpek, iyi niyetli, sevecen bakıcısı Eymen’e olan sevgisini ve bağlılığını sık sık yanına sokularak iç çekme ve inleme gibi boğazından çıkan yumuşak hav hav sesleri ile gösteriyordu. Böylece asil köpek kendisini iyi niyetli arkadaşı ve sahibi Eymen’in yanında güvende olarak rahat ve mutlu hissediyordu. Eymen’de tüm bunlara karşılık veriyor, asil köpeğinin başını öpüyor ve boyun, çene, sırt ve göğüs bölgesini okşuyordu.
Eymen eve otomobili ile yaklaştığı bir gün karşıdan gelen bir başka otomobilin sürücüsünün frene son anda basması sonucu ölümden döner. Eymen çok üzülmüştür. Eve ulaştığında bahçede ilk gördüğü can varlığı olan çok sevdiği dostu Asil Köpek olur. Ve karşısında Asil köpeği gördüğünde gözleri yaşlarla dolar. Eymen uzun süre bu ağlamasının kazadan kurtulmanın verdiği hayatta olmanın sevinci veya kazayı en ufak bir sıyrık olmadan atlatmanın verdiği rahatlamanın bir sonucu mu, olduğuna karar veremez. Ancak bildiği geçerli bir doğru vardır. Onu hayata gerçek anlamda bağlayan sevdiği ve önem verdiği Asil köpeğin hayatındaki değerli varlığıdır bu. Asil köpekte sahibi ve arkadaşı Eymen’i evlerinin bahçesinde benzer duygularla karşılar. Arka arkaya iç çeker. Kıymetli arkadaşı Eymen’in ağlamasına çok üzülmüştür. Tabiri caizse yüzü asılır, solar.
Nitekim sevimli canlı asil köpek, Eymen’i ailesi ve en yakın dostu olarak görüyordu. Eymen’de asil köpeği aynı şekilde seviyor, dostluk duygularını besliyordu.

Bölüm -2-
Yalnız yaşayan Eymen için Asil köpek harika bir arkadaş olmuştu. Eymen böylece kendini yalnızlıktan kurtarmıştı. Eymen, asil köpeğine kendini adamış ve ömrü vefa ettiği sürece yanından ayırmayacağına söz vermişti.
Eymen için asil köpeği gerçek bir sevgi kaynağı idi. Bu yüzden onunla günün üç öğününde sabah, öğlen ve akşam saatlerinde en iyi şekilde ilgileniyor, bakımını yapıyor, maddi ve manevi tüm ihtiyaçlarını bir ebeveyn olarak karşılıyordu.

Eymen, asil köpeğini ayrıca bol bol gezmeye çıkarıyor, uzun saatler boyunca evlerinin yakınında bulunan orman korusunda birlikte dolaşıyorlar, hoşça vakit geçiriyorlardı. Yeşillikler içinde zamanlarını beraber geçirmeleri orta yaşta sayılacak Eymen’in “41 yaşındaydı.” bedensel ve zihinsel sağlığına iyi geliyor, asil köpeğini de ziyadesiyle keyiflendiriyor ve mutlu ediyordu.
Eymen’in Asil köpeğin sütten kesilipte ilk aşılarının yaptırmasının üzerinde bayağı bir vakit geçmişti. Eymen Veteriner Hekim olarak sevgili arkadaşı asil köpeği eğitmeliydi.
Eymen sahibi ve bakıcısı ve aynı zamanda bir Hekim dostu olarak asil köpeğinin başta gelen sağlık bundan sonra doğru şekilde beslenme ve son olarak terbiye eğitimi ile çok yakından meşgul oluyordu.
Veteriner Hekim arkadaşı Eymen, Asil köpeğine otomobiline nasıl binip, yerleşeceğinden tutunda yanındayken nasıl yürümesi gerektiğine kadar birçok olumlu psikolojik süreci öğretiyordu bu eğitimlerde.
Asil köpeğinin en birinci dostu Veteriner Eymen sonra düzenli olarak sağlık kontrollerini yapıyor ve gereken gıda takviyelerini düzenli olarak sağlıyordu. Asil köpeği ile en özenli şekilde ilgilenen biricik arkadaşı Veteriner Eymen için “İkisi de birlikte çok iyi bir aile olarak uzun, sağlıklı ve mutlu yaşasınlar dilerim.” hakikat oydu ki, kendisi ve asil köpeği ile her ikisi de hayatta oldukları sürece eşit şartlarda yaşamı paylaşacaklardı.

-Son-