AHA.Dünya Değişim Akademisi’ndeki Değişim Uzmanları’na”evet” kavramını sorduk, bakalım ”evet” kavramı neyi ifade ediyormuş?
Değişimcinin ”evet” kavramı mutlak bütünlük içeren ”ebediyen varolma” kavramıdır.
Gerçek yaşam ”evet” yani kabullenme demektir. Kabulleniş varoluşsal yolda devam etmek için mutlak gerekliliktir. Ancak bu ”evet” samimiyet içinde ve pozitif yönde olmalıdır. Gerçek ”evet” değişime olan evettir. Değişime ”evet” diyenler yaşamı kucaklar ve gelişirler. Değişimi kabullenmek hayatı yeniden yaşamak ve varoluşla bir olamaktır. Değişime ”evet” diyenler için hayat değişir ve yeni mutluluklara kapılar ardına kadar açılır. Değişim ”evet” basamaklarıyla ilerler. Çünkü değişim nihai ”evet” demektir. Değişim ”evet” enerjisine bağlıdır ve bu enerjiye ”evet” diyerek kendini açanlar gerçek birer değişimci olurlar.
Gerçek bir değişimcinin yüreği değişime daima kararlılıkla: ” Evet” der. Değişim isteyen insan değişim uğruna kendisini her türlü tehlikeye atmaya hazırdır. Değişime karşı olanlar onu öldürebilir fakat değişimci ruhunu ortadan kaldıramazlar. Gerçek değişimci ”evet” içinde emin adımlarla ilerler. Değişimcinin vazgeçişi, toplumdan vazgeçip ormanlara kaçan insanların vazgeçişinden çok daha üstündür Değişimci varoluşsal gerçeklere ”evet” der. Toplumdan vazgeçip ormanlara kaçmak çok daha kolaydır fakat yetersizdir, çünkü ”evet” olgusuna aykırıdır. Oysa değişimci yaşamın içinde varoluşsal akışa ”evet” der ve kabullenen olur.
Buradaki ”evet” Dünyevi insanın söylemekten kaçındığı pes etmek ya da razı olmak anlamına gelen ”evet” değildir, bu olayın olmasına yani varoluşsal akışa ”evet” demektir Bu şekilde ”evet” yaşamı süren insan asla hayal kırıklığı yaşamaz, hüsrana uğramaz kırılmaz ve öfkelenmez. Aksine her zaman olana şükreder ve sarsılmaz bir huzur ve neşe içinde yaşar.
Değişime ”evet” diyen değişimci, değişime karşı olan toplumdan vazgeçer, fakat toplumun içinde kalarak değişimi kucaklayan toplum için sürekli çabalar. Böylece hem kendisi bir değişim içinde olur hemde toplumun değişime doğru ilerlemesini sağlar. Değişim yolundaki insan toplumun oluşturduğu küflenmiş fikirlerin yerine yeni fikirler koyar. O geçmişin çatlak sesini takip etmek yerine varoluşun ebedi sesini takip eder. O, her şeye ”evet” der, çünkü mutlak kabulleniş içindedir.
Bu süreçte ”evet” arada kalmışlığı ortadan kaldırır ve sükûnet meydana gelir çünkü gerçek ”evet” ile mutlak kabulleniş huzur vericidir. ”Evet” ile birlikte kapı ve pencerelerden beklenmedik birçok pozitif şey de içeri dolar ve yaşamı zenginleştirir, heyecanla taştırır. Yaşamın beklenmeyen ”evet” çiçekleri açar ve her tarafa muazzam bir rayihayla dolar. Yaşam, beklenmeyen bereketi, ‘evet”ile beklentisiz kabuleniş içinde olan insanın üzerine yağdırmaya başlar ve beklenmeyen bir aydınlanma gerçekleşir. Birey ebedi varoluşu ve Mutlak olanla ebedi bağlantısını hisseder.
