ŞİRVAN YÜCEL YAZDI: DOYUMLULUK

AHA.Gerçek doyumluluk nedir? insan gerçekten doyumlu olabilirmi? Bu çok önemli konuyu dünya Değişim Akademisi’ndeki Değişim uzmanına sorduk çok etkileyici bilgiler edindik bu bilgileri sizlerle paylaşıyoruz.
” Gerçek doyuma ulaşmak için nesneleri aşmak gerekir.
Doyumluluk bir nevi hoşnutluk ve tatminlik hissidir. İki tür doyumluluk vardır. Geçici ve kalıcı, Maddi nesneler aracılığıyla ulaşılam doyum geçicidir ve kalıcı tatminliğe neden olmaz. Nesnel dünya aşıldığında içsel özle temas sayesinde ortaya çıkan doyum ise kalıcıdır.

Dışsal doyumluluğa duyular aracılığıyla ulaşılır ve gerçekten tatmin edici olmaz. Her zaman bir tatminsizlik hissi olur. Zira nesnel her şey sınırlıdır. Bu yüzden nesneler aracılığıyla ulaşılan doyum da sınırlı ve geçici olur. Gerçek şu ki spiritüel açlık giderilmezse fiziksel doyuma hiçbir zaman ulaşılamaz. Kişi midesini besinlerle tıka basa doldursa bile bu, kişiye doyum sağlayamaz. İnsanlar ancak spiritüel besin için açlıklarını giderdiklerinde gerçek doyumluluğa ulaşabilir. O zaman bireyin karnı aç olsa bile kendini huzurlu ve mutlu hisseder.
Gerçek kalıcı doyuma ulaşmak için nesnelerin ötesine geçmek gerekir. Zira birey öznel düzeye ulaşınca kalıcı doyuma ve sınırsız tatminliğe ulaşabilir. Bunda saygının çok süptil bir etkisi vardır. İlk bakışta saygının doyumlulukla bir ilgisi yokmuş gibi görünür. Ama aslında insan varoluşdaki her şeye saygılı olduğunda gerçek doyumluluğa ulaşabilir. Çünkü eğer varoluşsal saygı yoksa tam bir doyum olmaz.
Değişim çalışmaları sırasında nesnel düzeyden öznel düzeye bir geçiş yaşanır yani içsel özle temas kurulur. Bu temas sayesinde evrensel bir doyunmluluk ortaya çıkmaktadır. Bu tür doyum kalıcı olur. Zira nesnelerin peşinde koşturarak ulaşılan doyum asla kalıcı olamaz. O yüzden gerçek doyuma ulaşmak için koşturmak değil durup odaklanmak gerekir. Dış odaklı değil, iç odaklı bir çalışma sayesinde gerçek doyum ortaya çıkar.Bilgeliğin derinliklerine inince mutlak saadete ulaşılır. Mutlak saadete ulaşınca geçici olan her şeyden kendiliğinden vazgeçilir, çünkü inanılmaz bir doyumluluk haline varılır.